Ulasan Filem: Tombiruo Penunggu Rimba (2017)

Tahun Terbit | 2017

Pengarah | Seth Larney/ Nasir Jani

Pelakon | Zul Ariffin, Farid Kamil, Nabila Huda, Faizal Hussein

Hebat! Terbaik! Itu sahaja kata-kata yang mampu aku katakan ketika filem ini selesai ditonton. Tangan tak berhenti menepuk bangga adanya filem sebegini di Malaysia!

Tahniah team produksi Tombiruo!

Tombiruo: Penunggu Rimba kini sudah menjengah pawagam. Filem yang diadaptasi daripada novel karya Ramlee Awang Murshid ini nampaknya sudah menjadi satu fenomena baru dalam industri filem tempatan. Dari rangka promosinya yang memang gempak, aku pasti bahawa penonton berjaya ditarik ke pawagam. 

Kisah Tombiruo: Penunggu Rimba berkisar mengenali konflik keluarga Tan Sri Berham (M Nasir) sehingga menyebabkan kematian Salina, isteri kepada Amiruddin. Dan dari situ, bermulalah konflik jiwa Amirudin yang ingin memburu Tombiruo yang dikatakan telah menjadi penyebab kematian ayahnya dan juga isterinya. 

Plotnya boleh disifatkan sebagai segar. Penceritaan filem ini mudah dan tidak berbelit-belit. Ianya boleh dinikmati sesiapa dan tidaklah berat. Twist yang menarik di hujungnya memberikan ruang untuk kau terus menghadam setiap babak yang muncul tanpa kau terasa bosan. 

Filem ini ialah sebuah filem adiwira yang memang tidak pernah ada di Malaysia. Apa yang kau bakal lihat dalam filem ini ialah sebuah filem yang mempunyai plot yang mudah tetapi dipersembahkan dengan gaya yang sangat memenuhi citarasa penonton yang mahukan filem yang dipenuhi dengan visual memukau. Filem ini mempunyai visual yang sangat cantik. Gambaran hutannya ditambah dengan kesan khas yang minimal menjadikan ruang suasana hutan nampak memukau sekali. 

Selain itu, lakonan Zul Ariffin yang menjadi Tombiruo tidak mengecewakan. Pelakon itu menghadapi cabaran besar apabila emosinya tidak mampu dizahirkan melalui wajahnya. Namun, Zul Ariffin membuktikan bahawa dia mampu untuk memberi emosi dan segala rasa dalam watak Ejim walaupun dengan topeng yang menutupi mukanya. 

Paling penting sekali, filem ini mempunyai babak-babak cemas yang memang terbaik dan setaraf dengan filem luar negara. Permainan slow-motion yang dibina kadangkala melemaskan apabila insiden yang berlaku dalam tempoh sesaat dipanjangkan untuk memberi cemas kepada penonton. Dan aku tabik springlah pada visual Wong tembak tong tu. Adegan Tombiruo menyelamatkan Wan Suraya tu, tak ubah seperti menonton filem Hollywood, 300. 

Aku juga teringatkan filem Hardcore Henry dalam satu babak Tombiruo bertarung dan kita sebagai penonton menonton dari dalam matanya. Memang Seth Larney mempunyai visi dan juga imaginasi yang tinggi berbekalkan daripada apa yang dia sudah pelajari daripada filem-filem Hollywood yang dia pernah bekerjasama dahulu. 

Lakonan pelakon-pelakon dalam filem ini memang terbaik. Nabila Huda nampaknya ‘out of the box’. Faizal Hussein menunjukkan taringnya walaupun dalam masa yang singkat. Begitu juga dengan M Nasir. Farid Kamil pada tahap tertinggi lakonannya. Pelat Kedahnya tu dah sedikit hilang. Zul Ariffin, terbaik! Watak Wong memang kejam. 

CGI dalam filem ini memang digarap dengan kemas. Cuma adegan rumah atas pokok sahaja kelihatan agak janggal dan kelihatan perlu improvement lagi dalam filem akan datang. Memang terpegun juga dengan adegan peluru perlahan dan juga kilat tu. Aku tak dapat bayangkan jika filem ini diterbitkan dalam versi 3D. Memang lagi ohsem kot! 

Tidak banyak kekurangan dalam filem ini yang dilihat. Ianya berjaya ditutup dengan pelbagai perkara yang membuatkan aku rasakan bahawa filem ini sudah cukup sempurna untuk filem Malaysia. Aku secara jujurnya agak kurang gemar dengan solekan watak Monsiroi yang kelihatan agak melebih-lebih. Tetapi, lakonan Farah Ahmad nampaknya menutup kelemahan itu dengan jayanya.

Lakonan extra pada awal scene M Nasir kelihatan agak kaku dan tidak jelas. Tetapi, ianya boleh dimaafkan. Selain itu, ada sesetengah babak yang mempunyai suntingan yang terlalu pantas sehinggakan penonton gagal menikmati pergerakan karakter. Namun, kelemahan ini tidaklah mencacatkan keseluruhan filem. 

Lakonlayar filem ini bijak mengadaptasi apa yang perlu untuk dimasukkan dalam filem dari naskah asalnya. Apa yang bakal anda lihat dalam Tombiruo ialah sesuatu yang boleh dinikmati oleh sesiapa sahaja yang pernah membaca atau tidak pernah membaca naskah tulisan Ramlee Awang Murshid itu. Malah, aku pasti, menonton Tombiruo bakal buatkan kau teruja nak mencari naskah itu di kedai buku kelak. 

Tombiruo: Penunggu Rimba ialah penanda aras baru industri filem tempatan. Nampaknya, pengarah filem Malaysia perlu berusaha lebih untuk mencapai apa yang sudah dicapai oleh Tombiruo. Malaysia, nampaknya apa yang selama ini ditunggu-tunggu, sebuah filem Malaysia bertaraf antarabangsa sudah mula hadir di pawagam-pawagam berdekatan anda. Jadi, sokonglah filem Tombiruo: Penunggu Rimba!

Tahniah Seth Larney dan juga Nasir Jani. Kami berharap akan ada lebih banyak filem berkualiti sebegini di masa hadapan. 

4.9/5